Yılın ilk ayıydı. İznik, soğuktu. Çalınan kösler ise acının habercisiydi. Süleymanşah'ın aklına gelen başına gelmişti. Gelen Porsuk Bey'in ordusuydu. Ordu, İznik girişindeki karargahâ dağıldı. Emir Porsuk ve diğer komutanlar ise maiyeti ile birlikte otağa doğru at sürüyorlardı. Onların hemen ardında bir at arabası vardı. Üzerinde ise bir tabut... Süleymanşah, her şeyi anladı. Gözleri doldu. Porsuk Bey, Süleymanşah'ın otağının önünde durdu.... Süleymanşah'a selam verdi. Süleymanşah ile birlikte otağa girdi. Kutalmışoğlu, ona beylik postunu gösterdi. Porsuk, beylik makamına oturdu. Sonrasında konuşmaya başladı: "Ey Melik! Başın sağ olsun. Mansur Bey, her ne kadar sana isyan etse de nihayetinde senin kardeşindi. Onun ölümünden de kendini sorumlu tutmayasın. Müsterih olasın. Takdir-i ilahi bu imiş. Sultanımız, sana tüm Anadolu'yu vermiştir. Bundan sonra gazâlarını sıklaştırasın." Sevgili Genç Okurlarım! Serimize devam ediyoruz. Bu kez kahramanımız Anadolu Fatihi ve Anadolu Selçuklu Devleti'nin kurucusu Süleymanşah... Onun Anadolu gazâlarını, fetihlerini, hoşgörüsünü hatta hatalarını dahi bu kitaptan öğreneceksiniz. Eserimizi bir solukta okuyacaksınız. İstifade etmeniz temennisiyle...