Yaşar Bedri, ?zamanın acıtarak', ama gene de ?bir ima' gibi gelip geçtiği bi ?zaman'da yazıyor şiirlerini, ?Alıngan sözleri yaka cebinde' taşıyor. ?Güz alışkanlığı' olan bir şair o; -Melali' kendine sonsuz yolculuk olarak yaşıyor. Ve Mevlana ile başlayıp Yunus Emre ile bitiriyor kitabını. Hiç biter mi? Şiir, o sonsuz yolculuk! Şiirini hiç durmadan; ?duyarlık' tan ?gelenek' e, ?söz' den ?lirizm' e taşıyan bir-şiir yazgılısının kalbi daima uçurumlara, uçurum yolculuklarına açılır. Yaşar Bedri, bu uçurumun Sysypos'udur. Sözleri o başdöndürücü, sonu olmayan, dipsiz uçurumlarda açar. Şiirleri hem yaralıdır hem yaralar. Yaşar Bedri, Baudelaire gibi söylersem, ?kardeşim, benzerim' işte. O;hem yaralı olanı, hem de yaralayıcı olan'ın şiirini yazıyor. Bu şiirin sesi, elbette, ?Âh? Olacaktır, -evet,sadece ?Âh...!' Aslında,hepimiz bir ?âh!'olmak için var değil miyiz? HİLMİ YAVUZ