Ebû Talha hicretten önce İslâm’a girerek İkinci Akabe Biatı’na katılan, Ebû Ubeyde b. Cerrâh gibi seçkin bir muhacir ile kardeş ilan edilen, bütün savaşlarda Hz. Peygamber’in (sas) yanında yer alan ve gösterdiği kahramanlıklarla onun övgü dolu sözlerine mazhar olan bir sahâbî idi. Allah Resûlü vefat ettiğinde kabrini kazmak gibi çok önemli bir o kadar hazin bir görevi üstlenmişti. Hz. Peygamber’in vefatından sonra cihaddan geri kalmamış hatta ilerleyen yaşında dahi gazvelere katılmıştı. Allah Resûlü’nün vefatından sonra seferler, bayramlar ve hastalık dışında daima oruçluydu. Böyle bir abidenin yanında Ümmü Süleym (Rümeysa) gibi hanım bir sahâbî vardı. Ümmü Süleym hicretten önce Medine’de İslâm’a giren ilk kadınlardandı. Dul kalınca Ebû Talha’dan evlilik teklifi aldı. Ancak o henüz Müslüman değildi. İslâmiyet’i kabul etmesi durumunda kendisinden mehir olarak başka bir şey istemeyeceğini söyledi. Ebû Talha sonunda Müslümanlığı benimsedi. Dolayısıyla Ebû Talha’nın onun vasıtasıyla İslâm’a girmesi Ümmü Süleym’in inanç, samimiyet ve cesaretinin semeresiydi. En büyük ödülü Resûlullah’ın ağzından dinledi: “Cennete girmiştim. Bir ayak sesi işittim. Bir de dönüp baktım ki Rümeysa!”