Üstad Şankıtî, Sahabe arasındaki ihtilafları tahlil eder ve incelerken "kişiyle şeriatın temel kuralları, vahiyle tarih arasında ayrım yapmak" gibi oldukça açık, hassas ve köklü metodolojik kurallar ortaya koymaya muvaffak olmuş, bunlar arasında çatışmanın olduğu noktada şeriata öncelik vermiş, ancak bunu yaparken şeriatın izin verdiği ölçülerde şahıslara gereken ihtiramı da göstermekten geri durmamıştır. Böylece Sahabe arasında çıkan siyasi ihtilafları incelemenin, belli kaide ve kurallar dahilinde sakıncalı olmadığını ortaya koymuştur. Kendisi bu kuralları koyarken Gulat Şiâ'ya prim vermediği gibi Ehl-i Sünnet'ten, Sahabe'yi savunmak adına Şiâ'ya karşı tepkisel davranan, tevil kapısını zorlayarak zulmü savunmaya ve tarihin komplocu bir yorumunu ortaya koymaya çalışanları "hizipçi Sünnîler" olarak tanımlamış ve düştükleri yanlışlardan dolayı onları eleştirmiştir.