İnsan kendi kıssasını yaşarken yazar. Yolu birçok duraktan geçer, başına türlü hâller gelebilir. İnsandır, unutandır kendi hakikati. Ne saf iyidir ne de saf kötü. İyi kötü ne varsa ekilmiştir insanın toprağına. Toprağını nasıl işlemesi gerektiği de öğretilmiştir “kendi içlerinden gönderilen peygamberler” ve kitaplar ile. İrade, kalp ve akıl da verilmiştir. Artık tercih insana bırakılmıştır. Hangi tohumunu yeşertecektir? Hayır olanları mı? Şer olanları mı? Kendi kıssamı yaşarken bana rehberlik eden Kur’an kıssalarını tefekkür etme çabamı paylaştım. Umarım ki bana şifa, rehber, merhem olduğu gibi size de olsunlar.