Kuran Hz. Peygamberin geleceğinin Yahudi ve Hıristiyan kutsal kitaplarında haber verildiğini/müjdelendiğini açık bir şekilde ifade eder. Yahudi ve Hıristiyanların onun peygamberliğine karşı tavır almaları üzerine, Müslümanlar Kuranın bu ifadesini söz konusu kitaplardan aldıkları delillerle ispatlamaya çalıştılar. Bu maksadı gerçekleştirmeye yönelik bir çok metin kaleme alındı. Yedinci yüzyıldan itibaren konuya dair kaleme alınan metinlerin isimleri klasik kaynaklarda yer almasına rağmen, bunlar içinde bize kadar gelen en eski metin, Süryani kökenli bir Hıristiyan mühtedi olan Ali b. Rabben et-Taberî (778/779-864?) tarafından kaleme alınan ed-Dîn ved-devle fî isbâtin-nübüvvetin-nebî Muhammed (s.a.v) adlı eserdir. Bu eserde Taberî, konuyla alakalı kendisinden önce kullanılan metinleri derli toplu bir şekilde bir araya getirdiği gibi, onlara geçmiştekilerle kıyaslanamayacak sayıda ilaveler de yapmıştır. Bu özelliğiyle onun dolayısıyla da çalışmasının, tebşirât/Hz. Peygamberin müjdelenmesini konu alan çalışmalar için bir dönüm noktası olduğu söylenebilir. Hıristiyan gelenekte Hz. İsa için kullanılan müjde metinlerinin, onu değil de Hz. Peygamberi müjdeleyen metinler olarak kullandığı gibi, onlar tarafından bilinmeyen ve bu amaçla kullanılmayan metinleri de aynı maksat için kullanmıştır. Böylece Yahudi ve Hıristiyan kutsal metinlerinden alınmış, Hz. Peygamberin müjdelenmesiyle alakalı, muazzam bir kutsal metin külliyatı ortaya koymuştur. Kendisinden sonra günümüze kadar yazılan ve müjde konusunu ele alan kitapların kullandıkları metinler, onun oluşturduğu ana gövdeye ilaveler olmaktan öteye gidememişlerdir.